In deze Kleine Beweeger:
- N-VA danst naar de pijpen van rijke zakenman in dossier Leliestraat
- Rush hour in dossier wekelijkse huisvuil-ophaling
- Was het nu 65, 75 of 85 ?
N-VA danst naar de pijpen van rijke zakenman in dossier Leliestraat
Beste bewegers en sympathisanten van alles wat beweegt, we schetsen u in de hiernavolgende tekst de laatste gemeenteraad, die van 26/11/2018. Uiteraard doen we dit zo waarheidsgetrouw mogelijk. Mogelijk. Een echo help soms…
De gemeenteraad startte met de vraag van een inwoner uit de Leliestraat rond de stand van zaken in het dossier Villa Henriette. We schetsen u nog even kort de essentie van het dossier en wat allemaal vooraf ging aan het treurig schouwspel tijdens deze gemeenteraad.
De rijke Brasschaatse zakenman Leysen verkoopt zijn Hovese gronden gelegen achter het voormalige huis van de notaris Huybrechts. Er komen 2 blokken van luxeflats gespreid over 5 verdiepingen hoog. Afstand tot de naburige gronden varieert van 30 meter afstand (tot het gedeelte dat de dochter van de verkoper wil gebruiken) tot 12 meter (tot de tuinen van een aantal inwoners uit de Leliestraat). Ontsluiting van de verkeersinjectie gebeurt via de Leliestraat. Pleister op de wonde is een gedeelte parkgebied grenzend aan de groenstraat, dat vrij toegankelijk zou zijn.
De gemeente ging tegen die bouwaanvraag in beroep. De Provincie op zijn beurt verwierp dat beroep, met uitzondering van het gedeelte van de paden in het toekomstig parkgebied: dat huiswerk moest de gemeente opnieuw doen. Dat kan dan niet volgens de juristen: de provincie kan niet zomaar een dossier dat een eenheid is, in twee stukken gaan splitsen. Genoeg stuff dus om als gemeente in het verweer te gaan tegen de beslissing van de provincie.
De gemeenteraad dan. De twee moedige dames uit de Leliestraat die de belangen van zoveel mogelijk straatbewoners trachtten te verwoorden, vroegen de gemeente de rug te rechten en op te komen voor hun belangen. “Wat staat er precies in het verslag van de gemeenteraad ? Staat er te lezen dat alle fracties unisono tegen de beslissing waren van de provincie ? Waarom staat dat niet in de voor iedereen raadpleegbare notulen van de gemeenteraad (wat een summiere versie is van zo’n gemeenteraad) ? “
De bevoegde schepen schetste in zijn antwoord een stukje juridische complexiteit wat noopte tot voorzichtigheid. Maar geen erg, Diederik Vandendriessche van Hove Beweegt plaatste dit punt zelf ook op de agenda van deze gemeenteraad waardoor de kans ontstond om zonder gevaar voor procedurefouten terug in debat te gaan rond deze kwestie.
Dit is nu even het moment om uw gordel vast te gespen voor een politieke roller coaster. De bevoegde schepen gaf mee dat het college zich nog niet gebogen had over het vraagstuk om al dan niet een beroep aan te tekenen tegen de beslissing van de provincie, wat ten laatste op 7 december moet gebeuren. In het verduidelijken van waarom dat nog niet gebeurd was, gedroeg de bevoegde schepen zich even als het orakel van Hove maar maakte onrechtstreeks duidelijk dat de coalitiepartner N-VA in dit dossier niet meer in beroep wil gaan en dat PH7 dat wel wil. De rode pixels in de het gezicht van de sowieso licht ontvlambare burgemeester gloeiden daarna als lava. Na een door hem gevraagde schorsing van de zitting kwam een ontwerptekst ter stemming: “de gemeenteraadsleden vragen het college van burgemeester en schepenen om beroep te willen aantekenen tegen de beslissing van de provincie”. Een logische beslissing van het college zou zijn om dat effectief te doen: je wint er als gemeente wat tijd mee, daardoor kan je met de verkoper terug aan tafel zitten om de voorwaarden van het project te finetunen. Iedereen achteraf content.
Lava heeft niet de eigenschap van hersenmassa’s beter te laten functioneren. Koen Volckaerts probeerde vlak voor de stemming de stemmingsuitslag nog te beïnvloeden door te stellen dat als het huidig ontwerp niet aanvaard werd, het risico bijzonder groot werd dat dit project totaal niet zou doorgaan (spontaan gejuich bij het publiek) of toch zou doorgaan maar dan met een privé-park in plaats van een publiek park. En dat alle gemeenteraadsleden dan medeplichtig zouden zijn aan dat feit. In professionele omgevingen noemen ze dat chantage. Goed: 12 gemeenteraadsleden stemden voor die motie. De N-VA gemeenteraadsleden onthielden zich.
Die onthouding staat in schril contrast tot de “moed” om open en bloot te chanteren, in bijzijn van de burgers die de moeite namen die avond op de gemeenteraad aanwezig te zijn. Die onthouding staat ook in schril contrast met de vastberadenheid in de praktijk van de N-VA om als college geen beroep aan te tekenen. Dat laatste doen ze omdat Luk Lemmens, député in de provincieraad voor de N-VA, en Jan Jambon hemzelve gevraagd hebben aan de Hovese N-VA dat dossier nu te laten rusten. Kortom: de N-VA zal met het college geen beroep aantekenen, daardoor is na 7 december de weg nog meer vrij om twee luxeblokken van 5 etages hoog te plaatsen met zicht in de tuin van heel wat inwoners uit de Leliestraat.
Een zware “komaan zeg, dees kan toch nie”-van verontwaardiging zou dan eigenlijk als een schokgolf door Hove moeten gaan, maar misschien heeft de gemiddelde Hovenaar nu eenmaal liever vakantiekaartjes van spechten uit het Uylenbos en kerstkaartjes van een koppeltje addertjes onder het gras van het Leysen-park.
Rush hour in dossier wekelijkse huisvuil-ophaling
Goed, straks denkt u nog dat we bitter zijn. Dat willen we vermijden met het relaas over het voorstel van PH7 over de wekelijkse afvalophaling in de zomer van 2019. Het moet gezegd: zo’n voorstel op het einde van de legislatuur komt vreemd over. Na wat over en weer gedoe met gratuite uitspraken van meerdere kanten, kwam de aap uit de mouw: PH7 wou haar coalitie-opvolger Fan van Hove vooral duidelijk maken dat ze best met een ijzersterke belofte op zak dat wekelijkse afval-ophalingsinitiatief in een meerjarenprogramma betonneren, want dat 3 jaar beuken voor hen op de N-VA om daarin mee te gaan, hen niets opgeleverd heeft. Uiteraard vond iedere aanwezige burger dit een belabberd schouwspel, maar ten aanzien van de vorige gemeenteraad die wel geteld 17 minuten in beslag nam was er tenminste animo. En toen de fractie van Hove Beweegt nog een voetnoot wou plaatsen bij die laatste discussie en daarbij aangaf dat Hove Beweegt in het verleden al akkoord gegaan was met wekelijkse afvalophalingen in de zomermaanden, vond de immer aimabele burgemeester z’n moment gekomen om Hove Beweegt nog eens te beschuldigen van extra CO2 uitstoot gebonden aan dit soort maatregelen. Koen saves the climate, wie had dat nog durven dromen. En zoals Jacques Brel ooit zei “je sais, on fait ce qu’on peut, mais il y a la manière”. Maar niet in Hove voor alle duidelijkheid.
Was het nu 65, 75 of 85 ?
Positief afsluiten graag: u vraagt, wij schrijven. De Hove Beweegt fractie opperde dat de facturen die vanuit de Rodenbachschool naar de ouders geslingerd worden telkens maar een nieuwe schop er boven op zijn. Of dat niet gemonitord kan worden door de schepen van onderwijs? De betrokken schepen had dat al pro actief aan gekaart, wat we toejuichen. En dat die kosten misschien wel stijgen maar zeker nog binnen de perken zouden blijven van de maximumfactuur die volgens haar – schepen van onderwijs – 65 € bedraagt. Wel, hier is er reden tot positivisme: de maximumfactuur voor het lager onderwijs bedraagt voor het schooljaar 2018-2019 bij controle achteraf de volle 85 €. Er is dus nog wat marge om de stijgende schoolfacturen binnen de perken van de maxima te houden.
