VEEL VRAGEN
Op de gemeenteraad van 26 februari heeft Hove Beweegt al een aantal van de vele vraagstukken aangekaart die het project villa Henriette oproept. Het gaat over keuzes inzake verkeersontsluiting, over beloftes aan extra openbaar groen maar zonder garanties, over burgers die zich afvragen of de nieuwe buren hen kunnen zien zonnen in hun tuinen, over 28 monumenten van bomen die gekapt moeten worden om parkeerruimte vrij te maken, over transparantie in bestuur, over nog eens een project vol dure woningen. Zoals de plannen er nu uitzien , met name 2 woonblokken met 5 bouwlagen waarbij op bepaalde
punten maar 12 meter afstand bestaat tussen een woonblok en de buren in de Leliestraat, flirt men zwaar met het recht op privacy van de bewoners van de Leliestraat. Bouwkundig hanteert men daarbij de 45°-regel om de mogelijke inkijk tussen gebouwen te beheren. Maar in dit project valt het hard op dat men voor de ene buur op 30 meter afstand bouwt, terwijl dat voor de andere buur op nauwelijks 12 meter is. Da’s een ongelijkheid die je maar moeilijk kunt rechtvaardigen terwijl er andere mogelijkheden zijn. Wat Hove Beweegt betreft moeten die woonblokken gewoon meer naar achter, richting parkzone geplaatst worden, waardoor ieders privacy beter gerespecteerd wordt.
VIA DE LELIESTRAAT
Even erg in het huidige plan is het idee om het verkeer weg te leiden via de Leliestraat. De gemeente schermt hier met een advies van Ruimte Vlaanderen maar een rampzaliger scenario voor de Leliestraat
bestaat er niet. De uitweg via de Kapelstraat is perfect mogelijk, maar vergt wel een aanpassing van de huidige plannen. Vraag is of de huidige coalitie dat aandurft. Hove Beweegt dringt er in ieder geval op aan dat dit alternatief ernstig bekeken wordt.
EXTRA GROEN?
Het glijmiddel voor dit project is het openstellen van het parkgebied voor het publiek. Mooi idee: een extra groene plek in de dorpskern is zeker welkom. Maar het blijft wel private eigendom van de toekomstige eigenaars van de appartementen, en er zijn geen garanties op het duurzaam openbaar stellen van die groene zone als openbaar park. Er is ook groen dat eraan moet geloven: volgens de bouwaanvraag wil men 28 bomen kappen, om ruimte te maken voor de ondergrondse garages. Maar de gemeente verduidelijkt niet of daarbij gezorgd wordt voor compensatie met nieuwe bomen. Het is evenmin duidelijk of de gemeente van plan is de wettelijke procedures (bijvoorbeeld het VTA-onderzoek of boomveiligheidscontrole) te volgen. Hove Beweegt heeft zware twijfels of de procedures hier gevolgd worden en of er een engagement is om te compenseren met nieuwe bomen.
OPENBAARHEID VAN BESTUUR: 0 OP 10
Na het aanplakken van de bouwaanvraag en de periode van openbaar onderzoek (amper 1 maand) zaten veel onwonenden met vragen: wat is men hier van plan? Het is schrijnend vast te stellen dat de buurtbewoners de gemeente zélf hebben moeten vragen een info-avond te organiseren.
Voor een project van die omvang zou je verwachten dat partijen, die van openbaarheid van bestuur 6 jaar geleden een thema gemaakt hebben, daar proactief werk van zouden maken. Klein voorbeeldje: in het gemeentehuis een kopie maken van de bouwplannen? Sorry, dat kan niet. De 0 op 10 op ‘openbaarheid van bestuur’ in het rapport van het Nieuwsblad komt duidelijk érgens vandaan.
DE LOTTO WINNEN
Wie ondertussen zin heeft gekregen om daar te gaan wonen, geven we mee dat je voor één van de 32 luxe-appartementen in het project Villa Henriette ongeveer 500.000 € opzij gezet moet hebben. Daarmee sluit dit project aan bij de al even kostelijke appartementen en penthouses uit de Residentie Hortensiahof en de 32 appartementen in het project De Varens. En ook voor de 22 woningen op de Frank Swaelenlei en de 26 trendy eengezinswoningen in de nieuwe verkaveling aan de J.F. Gellyncklaan, heb je best een ferme reserve aangelegd.
De realiteit van de Hovese bouwprojecten van de afgelopen 3 jaar toont een totaal scheefgegroeide balans: 80% dure tot zeer dure woongelegenheden tegenover 20% beter betaalbare. In de verkiezingsbeloften van de huidige coalitie uit 2012 werd nochtans gesteld dat “jonge gezinnen de zuurstof zijn van onze toekomst.” En verder: “Wij scheppen kansen om in Hove te wonen en er een toekomst op te bouwen. Met een durvend project gaan wij voor betaalbare woningen voor jongeren.” We laten u zelf oordelen of deze coalitie daarin geslaagd is.
DE MACHTELOZE GEMEENTE?
We sluiten af met een bedenking over de wil en vastberadenheid van een gemeente om haar visie op te dringen aan projectontwikkelaars en bouwpromotoren. U moet weten dat een gemeente vandaag op dat vlak zeker niet machteloos staat, als ze dat doortastend aanpakt. Dat laatste doe je door de visie van de gemeente te verankeren in een Gemeentelijk Ruimtelijk Structuurplan, het zogenaamde GRS. Deze coalitie kreeg van de GECORO, een onafhankelijk adviesorgaan op het vlak van ruimtelijke ordening, twee jaar geleden een gouden voorzet onder de vorm van een ‘vlekkenplan’ voor een globaal woonbeleid voor Hove. De coalitie had eigenlijk maar dat plan vast te pakken om er een GRS van te maken en zo versterkt in dialoog te treden met de projectontwikkelaars. Maar dat gebeurde niet in de afgelopen zes jaar, waardoor de gemeente haar eigen positie zelf ondergraven heeft. Da’s zéér jammer voor Hove.
EN NU?
Het valt af te wachten in hoeverre de plannen zullen aangepast worden op basis van de bezwaren. Uiteindelijk is het het schepencollege dat beslist: bij een stedenbouwkundige vergunning ligt het laatste woord op gemeentelijk vlak bij de burgemeester en de schepenen. Hove Beweegt roept het Hovese schepencollege op om de inwoners van de Leliestraat een grotere bescherming van hun privacy te bieden, de verkeersontsluiting anders aan te pakken en de openbaarheid van de parkomgeving ook op lange termijn af te dwingen. Het is duidelijk dat we – meer dan ooit – een ruimtelijke visie nodig hebben in Hove. De immokantoren verdringen elkaar nu al in het straatbeeld met het oog op nieuwe projecten à la Villa Henriette. Zoals we al in De Beweeger van mei 2016 stelden (bijna 2 jaar geleden…) is een nieuw Gemeentelijk Ruimtelijk Structuurplan dringend nodig, zodat de gemeente zélf de grenzen en voorwaarden bepaalt waarbinnen de projectontwikkelaars hun ding kunnen doen. Zoals het nu gaat, valt het ene project na het andere op ons dak en kunnen we hoogstens proberen om hier en daar wat bij te sturen.
